Cukrzyca ciężarnych
Cukrzycę definiuje się jako zaburzenie przemiany materii charakteryzujące się hiperglikemią (zwiększone stężenie glukozy we krwi) spowodowaną nieprawidłowym wydzielaniem lub działaniem insuliny.
Natomiast cukrzyca ciężarnych to każdy stan podwyższonego stężenia glukozy we krwi występujące po raz pierwszy w ciąży. Występuje u około 3% kobiet ciężarnych.
Do czynników ryzyka wystąpienia cukrzycy ciążowej zaliczamy: wielorództwo, ciąża w wieku powyżej 35 lat, urodzenie poprzedniego dziecka z masą powyżej 4kg, nadciśnienie tętnicze, nadwaga, występowanie cukrzycy typu 2 w rodzinie.
Bardzo ważne jest, aby wcześnie rozpoznać i leczyć cukrzycę. Tylko w ten sposób można zapobiec groźnym powikłaniom w czasie ciąży. Poziom glukozy mierzony jest podczas pierwszej wizyty u lekarza. Wartość stężenia glukozy na czczo poniżej 100mg/dl jest wynikiem prawidłowym. Wyższe wartości wymagają dalszej diagnostyki (doustny test obciążenia 75g glukozy). Pomiędzy 24 – 28 tygodniem u każdej kobiety ciężarnej przeprowadza się test GCT – doustny test obciążenia 50g glukozy. Wartość tego testu poniżej 140mg/dl jest prawidłowa. Natomiast stężenie glukozy powyżej 140mg/dl wymaga przeprowadzenia kolejnego testu obciążenia glukozą (75g). Wykonanie powyższych testów pozwala na potwierdzenie bądź wykluczenie cukrzycy ciążowej.
Skala Apgar służy do określenia stanu noworodka chwilę po urodzeniu (pierwsza i piąta minuta po przyjściu na świat). Oceniana jest akcja serca, oddychanie, napięcie mięśniowe, odruch na cewnik wprowadzony do nosa i zabarwienie skóry. Naszemu dziecku przyznawane są punkty w skali od 0 do 2.
Jeśli nasze dziecko otrzyma łącznie 8 – 10 punktów, oznacza to, że jest w dobrym stanie; 4 – 7 punktów to stan średni. Poniżej 4 punktów dostanie noworodek w ciężkim stanie i musi być natychmiast poddany resuscytacji.
Mięśnie macicy kurczą się podczas całej ciąży. Jest to swoisty trening przed porodem. Skurcze te modelują macicę, by pod koniec ciąży przyjęła kształt najbardziej optymalny do wykonania zadania, do jakiego zastała stworzona, czyli wypchnięcia płodu ze swojego wnętrza na świat.
Macica jest narządem zbudowanym z włókien kolagenowych i gładkich komórek mięśniowych. Mięśnie macicy, w przeciwieństwie do mięśni szkieletowych, są niezależne od naszej woli. Przez cały okres trwania ciąży podlegają różnym bodźcom, które... pobudzaja do skurczow.
Rozróżniamy kilka rodzajów skurczów macicy:
Skurcze Alvareza: nieskoordynowana czynność skurczowa macicy, pojawiająca się od początku ciąży. Skurcze te mają dużą częstotliwość – powyżej dziesięciu na minutę – i niską amplitudę. Są słabe i niebolesne. Kobieta ich nie odczuwa.
Skurcze Braxtona Hicksa: pojawiają się po 20. tygodniu ciąży. Są rzadsze – jeden do dwóch na godzinę – i mają wyższą amplitudę. W większości przypadków nie są bolesne. U niektórych ciężarnych mogą, jednak, powodować dolegliwości bólowe, czasami trudne do rozróżnienia od rozpoczynającego się porodu przedwczesnego. Wątpliwości może rozstrzygnąć tylko badanie lekarskie.
Skurcze przepowiadające: pojawiają się około 38. tygodnia ciąży z częstotliwością jeden skurcz na 10 minut. Są na tyle silne, że mogą być odczuwane boleśnie. Nie powodują skracania szyjki macicy ani przesuwania się płodu w kanale rodnym.
Skurcze porodowe rozwierające: jest to regularna czynność skurczowa, około 3 skurcze na dziesięć minut. Skurcz zaczyna się w górze macicy i falą rozchodzi w dół, w kierunku szyjki. Trwa około 50 sekund. Faza rozkurczowa trwa około 150 sekund. Skurcze te zazwyczaj sprawiają duże dolegliwości bólowe, zwykle przy każdym następnym porodzie odczuwane są bardziej boleśnie. Powodują skracanie i rozwieranie szyjki macicy oraz przesuwanie się płodu ku dołowi.
Skurcze porodowe parte: rozpoczynają się, gdy szyjka macicy jest całkowicie zgładzona i rozwarta. Pojawiają się z częstotliwością około 5 na dziesięć minut i mają amplitudę wyższą niż skurcze rozwierające. Paradoksalnie u wielu pacjentek skurcze te powodują mniejsze dolegliwości bólowe niż skurcze rozwierające. Mają na celu wypchnąć płód z macicy. Jest to czas, gdy rodząca musi ściśle współpracować z położną i wspomóc skurcze macicy własnym parciem.
Skurcze okresu łożyskowego: są rzadsze, o niskiej amplitudzie, prawie nieodczuwalne dla rodzącej. Mają na celu obkurczyć macicę i doprowadzić do odklejenia i wydalenia na zewnątrz łożyska.
Skurcze połogowe: w ciągu doby po porodzie skurcze macicy swoją częstotliwością, amplitudą oraz brakiem koordynacji upodabniają się do skurczów przedporodowych. Mają na celu obkurczyć macicę do wielkości sprzed ciąży. Czasami bywają bardzo bolesne, szczególnie podczas karmienia noworodka piersią. Zwykle są bardziej bolesne u wieloródek.
Kiedy narodzin nadejdzie czas
Ginekolog określa termin porodu według tzw. reguły Naegellego. Musisz pamiętać datę pierwszego dnia ostatniej miesiączki. Dodaje się do niej 40 tygodni, czyli 280 dni (ciąża trwa przeciętnie 38 tygodni, dodatkowe dwa wynikają z faktu, że do zapłodnienia dochodzi w połowie cyklu, 14 dni po rozpoczęciu miesiączki). Termin porodu obliczysz też, odejmując trzy miesiące od daty ostatniej miesiączki i dodając siedem dni. Nie przywiązuj się jednak do tego jednego dnia! Obliczenia są bardziej miarodajne, jeśli masz regularne 28-dniowe cykle. Jeśli nie – do siedmiu dni dodaj lub odejmij od nich tyle, o ile dłuższy lub krótszy jest twój cykl.
I pamiętaj, że dokładnie w terminie rodzi się tylko kilka procent dzieci. Tak naprawdę do wyznaczonej daty trzeba dodać dwa tygodnie i tyle samo odjąć. Dopiero tak wyliczone cztery tygodnie to okres, w którym powinien się narodzić donoszony smyk.
Data podawana na USG może różnić się od tej wyliczonej. W badaniu USG komputer szacuje przypuszczalny termin porodu (tzw. PTP) na podstawie pomiarów płodu, porównując je z wartościami średnimi, uznanymi za normę. Jeśli twoje dziecko jest większe lub mniejsze niż średnia, wynik nie będzie dokładny.
Natomiast cukrzyca ciężarnych to każdy stan podwyższonego stężenia glukozy we krwi występujące po raz pierwszy w ciąży. Występuje u około 3% kobiet ciężarnych.
Do czynników ryzyka wystąpienia cukrzycy ciążowej zaliczamy: wielorództwo, ciąża w wieku powyżej 35 lat, urodzenie poprzedniego dziecka z masą powyżej 4kg, nadciśnienie tętnicze, nadwaga, występowanie cukrzycy typu 2 w rodzinie.
Bardzo ważne jest, aby wcześnie rozpoznać i leczyć cukrzycę. Tylko w ten sposób można zapobiec groźnym powikłaniom w czasie ciąży. Poziom glukozy mierzony jest podczas pierwszej wizyty u lekarza. Wartość stężenia glukozy na czczo poniżej 100mg/dl jest wynikiem prawidłowym. Wyższe wartości wymagają dalszej diagnostyki (doustny test obciążenia 75g glukozy). Pomiędzy 24 – 28 tygodniem u każdej kobiety ciężarnej przeprowadza się test GCT – doustny test obciążenia 50g glukozy. Wartość tego testu poniżej 140mg/dl jest prawidłowa. Natomiast stężenie glukozy powyżej 140mg/dl wymaga przeprowadzenia kolejnego testu obciążenia glukozą (75g). Wykonanie powyższych testów pozwala na potwierdzenie bądź wykluczenie cukrzycy ciążowej.
Skala Apgar
Jeśli nasze dziecko otrzyma łącznie 8 – 10 punktów, oznacza to, że jest w dobrym stanie; 4 – 7 punktów to stan średni. Poniżej 4 punktów dostanie noworodek w ciężkim stanie i musi być natychmiast poddany resuscytacji.
Mięśnie macicy kurczą się podczas całej ciąży. Jest to swoisty trening przed porodem. Skurcze te modelują macicę, by pod koniec ciąży przyjęła kształt najbardziej optymalny do wykonania zadania, do jakiego zastała stworzona, czyli wypchnięcia płodu ze swojego wnętrza na świat. Macica jest narządem zbudowanym z włókien kolagenowych i gładkich komórek mięśniowych. Mięśnie macicy, w przeciwieństwie do mięśni szkieletowych, są niezależne od naszej woli. Przez cały okres trwania ciąży podlegają różnym bodźcom, które... pobudzaja do skurczow.
Rozróżniamy kilka rodzajów skurczów macicy:
Skurcze Alvareza: nieskoordynowana czynność skurczowa macicy, pojawiająca się od początku ciąży. Skurcze te mają dużą częstotliwość – powyżej dziesięciu na minutę – i niską amplitudę. Są słabe i niebolesne. Kobieta ich nie odczuwa.
Skurcze Braxtona Hicksa: pojawiają się po 20. tygodniu ciąży. Są rzadsze – jeden do dwóch na godzinę – i mają wyższą amplitudę. W większości przypadków nie są bolesne. U niektórych ciężarnych mogą, jednak, powodować dolegliwości bólowe, czasami trudne do rozróżnienia od rozpoczynającego się porodu przedwczesnego. Wątpliwości może rozstrzygnąć tylko badanie lekarskie.
Skurcze przepowiadające: pojawiają się około 38. tygodnia ciąży z częstotliwością jeden skurcz na 10 minut. Są na tyle silne, że mogą być odczuwane boleśnie. Nie powodują skracania szyjki macicy ani przesuwania się płodu w kanale rodnym.
Skurcze porodowe rozwierające: jest to regularna czynność skurczowa, około 3 skurcze na dziesięć minut. Skurcz zaczyna się w górze macicy i falą rozchodzi w dół, w kierunku szyjki. Trwa około 50 sekund. Faza rozkurczowa trwa około 150 sekund. Skurcze te zazwyczaj sprawiają duże dolegliwości bólowe, zwykle przy każdym następnym porodzie odczuwane są bardziej boleśnie. Powodują skracanie i rozwieranie szyjki macicy oraz przesuwanie się płodu ku dołowi.
Skurcze porodowe parte: rozpoczynają się, gdy szyjka macicy jest całkowicie zgładzona i rozwarta. Pojawiają się z częstotliwością około 5 na dziesięć minut i mają amplitudę wyższą niż skurcze rozwierające. Paradoksalnie u wielu pacjentek skurcze te powodują mniejsze dolegliwości bólowe niż skurcze rozwierające. Mają na celu wypchnąć płód z macicy. Jest to czas, gdy rodząca musi ściśle współpracować z położną i wspomóc skurcze macicy własnym parciem.
Skurcze okresu łożyskowego: są rzadsze, o niskiej amplitudzie, prawie nieodczuwalne dla rodzącej. Mają na celu obkurczyć macicę i doprowadzić do odklejenia i wydalenia na zewnątrz łożyska.
Skurcze połogowe: w ciągu doby po porodzie skurcze macicy swoją częstotliwością, amplitudą oraz brakiem koordynacji upodabniają się do skurczów przedporodowych. Mają na celu obkurczyć macicę do wielkości sprzed ciąży. Czasami bywają bardzo bolesne, szczególnie podczas karmienia noworodka piersią. Zwykle są bardziej bolesne u wieloródek.
Kiedy narodzin nadejdzie czas
Ginekolog określa termin porodu według tzw. reguły Naegellego. Musisz pamiętać datę pierwszego dnia ostatniej miesiączki. Dodaje się do niej 40 tygodni, czyli 280 dni (ciąża trwa przeciętnie 38 tygodni, dodatkowe dwa wynikają z faktu, że do zapłodnienia dochodzi w połowie cyklu, 14 dni po rozpoczęciu miesiączki). Termin porodu obliczysz też, odejmując trzy miesiące od daty ostatniej miesiączki i dodając siedem dni. Nie przywiązuj się jednak do tego jednego dnia! Obliczenia są bardziej miarodajne, jeśli masz regularne 28-dniowe cykle. Jeśli nie – do siedmiu dni dodaj lub odejmij od nich tyle, o ile dłuższy lub krótszy jest twój cykl.
I pamiętaj, że dokładnie w terminie rodzi się tylko kilka procent dzieci. Tak naprawdę do wyznaczonej daty trzeba dodać dwa tygodnie i tyle samo odjąć. Dopiero tak wyliczone cztery tygodnie to okres, w którym powinien się narodzić donoszony smyk.
Data podawana na USG może różnić się od tej wyliczonej. W badaniu USG komputer szacuje przypuszczalny termin porodu (tzw. PTP) na podstawie pomiarów płodu, porównując je z wartościami średnimi, uznanymi za normę. Jeśli twoje dziecko jest większe lub mniejsze niż średnia, wynik nie będzie dokładny.
